Menopauza znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia depresji. Nie zamykaj jej w sobie, sprawdź, gdzie szukać pomocy.

Wiele się mówi o męskim kryzysie wieku średniego, o tym, że panowie źle znoszą uświadomienie sobie upływu czasu w okolicy półmetka swojego życia. Niestety temat tego, co przeżywają kobiety w okresie przekwitania, wciąż nie zdobył właściwego rozgłosu. Kobiety cierpią po cichu, często w domowym zaciszu lub w głębi siebie, nie dając tego po sobie poznać otoczeniu. Pracują, spotykają się ze znajomymi, opiekują wnukami, a gdy zostają same, rozsypują się na kawałki. Czym jest depresja okołomenopauzalna i co można zrobić, by się jej nie poddać?

Jak rozpoznać objawy depresji okołomenopauzalnej?

Wahania poziomu estrogenów w połączeniu ze zmianami zachodzącymi w ciele oraz życiu kobiety bardzo często prowadzą do stanów depresyjnych. Ryzyko ich pojawienia się jest tym większe, im wcześniej pojawiły się pierwsze objawy klimakterium. Ciężko pogodzić się z zakończeniem pewnego etapu, gdy bierze on nas z zaskoczenia. Najtrudniej z punktu widzenia psychicznego, przechodzą menopauzę panie, u których wystąpiła ona przed 40 rokiem życia. Zwykle tak wczesne jej pojawienie się jest skutkiem jakiegoś poważnego schorzenia, który stanowi dodatkowy czynnik pogarszający samopoczucie.

Kobiety, u których diagnozuje się depresję okołomenopauzalną, skarżą się na spadek energii, obniżone poczucie własnej wartości, rozdrażnienie, uczucie niepokoju, które trudno uzasadnić, stany lękowe, zaburzenia odżywiania, snu, brak chęci do kontaktów towarzyskich.

Co różni depresję od zwykłego pogorszenia nastroju? Przede wszystkim ciągłość symptomów. Osoba w depresji przestaje dostrzegać sens życia, nie potrafi znaleźć niczego, co poprawiłoby jej humor, rezygnuje z dotychczasowych pasji, trudno jest jej się zmobilizować do wykonywania codziennych czynności, wszystko widzi w czarnych barwach, nie potrafi cieszyć się drobiazgami.

Niestety bardzo często depresja kobiet przechodzących klimakterium nie zostaje prawidłowo rozpoznana. Zarówno same pacjentki, jak i lekarze odbierają objawy jako te, które naturalnie towarzyszą przekwitaniu.

Depresja w okresie przekwitania – jak sobie z nią radzić?

Depresja to choroba i to śmiertelna, bo często kończy się samobójstwem. Wymaga leczenia. Jeżeli podejrzewasz ją u siebie lub po prostu nie radzisz sobie z sytuacją, w której się znalazłaś, koniecznie skonsultuj swój problem z psychologiem. W przypadku zdiagnozowanej depresji konieczne będzie wdrożenie również leczenia psychiatrycznego. Pomocna może się też okazać hormonalna terapia zastępcza. Bardzo ważne jest w tym okresie wsparcie rodziny. Jeżeli tylko masz bliskie osoby, skorzystaj z ich pomocnej dłoni, nie wstydź się nawet o nią poprosić. Rozważ zmianę diety i stylu życia. Podjęcie aktywności fizycznej może być z początku trudne, lecz w połączeniu z lekami i terapią, nie tylko ma szansę poprawić Twoje samopoczucie, ale również korzystnie wpłynie na stan zdrowia całego organizmu.

Menopauza to bardzo trudny, ale też nieunikniony etap życia każdej kobiety. Mimo wszystko masz prawo źle się z tym czuć i nie jest to żaden wstyd. Nie bój się szukać pomocy, dzięki której zamiast zamykać się w sobie, zyskasz szansę czerpania radości z każdego dnia, posiadania marzeń i realizowania ich.